Deze week begon het avontuur voor ons gevoel pas echt. Woensdag reden we Kaapstad uit om niet meer terug te komen. We kochten de laatste spulletjes, keken nog een keer goed achterom en zetten koers naar het noorden. We sloten de laatste dagen in Zuid Afrika af met een laatste dag aan het strand met fantastische zonsondergang (sorry voor de duizend foto’s) en een ontmoeting met een andere reisfamilie die net gestart is.
Onze eerste stop na Kaapstad was meteen magisch. Na het idyllische Paternoster met zijn witte huizen gepasseerd te zijn, kwamen we in Tietiesbaai. Een camping direct aan het strand waar Anna, Fedde en Ids twee dagen lang de mooiste avonturen beleefd hebben op de rotspartijen. Heerlijk om daar gewoon te zijn en niets te hoeven. Geen internet, geen winkels, helemaal niks. Alleen de zee en elkaar. Dit is hoe we het vooraf bedacht hadden. Wat een eindeloos gevoel!
De realiteit is dat na twee dagen ons rantsoen op was en we weer richting de bewoonde wereld moesten. Hierna zijn we heel relaxed richting de grens met Namibië gereden en deze zijn we gister overgestoken. We hadden het gelezen en mensen hadden het ons verteld en het is echt waar, zodra je de grens passeert, waan je je in een andere wereld. We zitten nu zo’n 250 km na de grens en hebben nog geen dorpje gezien. Alleen maar eindeloze lege vlaktes. Wat voel je je klein in dit gigantische landschap. Vandaag reden we drie uur zonder ook maar iemand tegen te komen. Behalve een zebra, springbok en een paar struisvogels.
Dit landschap zet aan tot denken, verder dan de horizon, over eindeloze mogelijkheden. We staan nu op een campsite vlakbij de Fish River Canyon. Na de Grand Canyon de grootste ter wereld. De wekker staat om 5.00 uur zodat we morgen de zonsopkomst in de canyon kunnen zien. Als die net zo indrukwekkend is als de zonsondergang net hier op de camping wordt het ongetwijfeld prachtig.
Boon Family Journey 