Week 3 | terug op de boerderij
3 weken op dit heerlijke continent. Na behoorlijk stressvolle weken in Nederland voor ons vertrek, waarin het tot het laatste moment spannend was of we konden vertrekken, is het zoooooo lekker om deze reis zo te beginnen. Na een fantastische week in Kruger en Blyde River Canyon zijn we terug op de boerderij. Hier ontspannen we volledig en gaan we op in het leven van de witte Zuid Afrikanen. We spreken een mengelmoes van Zuid Afrikaans, Nederlands en Engels en lachen om elkaars grappige woorden. We leren veel over de manier van leven en zien hoe groot de kloof tussen wit en zwart, arm en rijk is.
Onze bevoorrechte positie is in dit land extra zichtbaar. Als wit persoon woon je niet in townships maar leef je op een stuk grond met hoge hekken prikkeldraad en schrikdraad. ‘Heb je jullie kinderen verteld over de gevaren in Zuid Afrika’ vroeg de schoondochter van Hans en Alta ons. Eerlijk gezegd hebben we daar nog helemaal niet over nagedacht. Dit soort gevaar is een ver van ons bed show in Nederland. Ook al worden daar de verschillen en tegenstellingen groter.
Het leven is hier zo. Deze week stuurde mijn moeder onderstaande tekst door van Reinhold Niebuhr door en zo voelt het. De verschillen zijn hier zo geïnstitutionaliseerd. Dat veranderen wij niet. Maar wel leven we in gelijkheid en leven we Anna, Fedde en Ids voor om altijd naast de ander te gaan staan. Ubuntu.
Geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen.
Geef me de wijsheid om te accepteren wat ik niet kan veranderen
Geef me het inzicht om het verschil tussen beide te zien.
Onderweg van de Blyde River Canyon terug naar de boerderij rijden we de fantastische panoramaroute naar Graskop. We zien de meest waanzinnige vergezichten, verwonderen ons over de krachten van de natuur en slapen op een camping met het mooiste zwembad. We spelen in de ‘infinity pool’ en alles voelt letterlijk oneindig. Het uitzicht, de vrijheid, we leven onze droom.
Dit weekend hebben we een reptielen boerderij bezocht en leren we over het nut van slangen, spinnen en schorpioenen in plaats van er bang voor te zijn. Educate yourself is ook hier van toepassing. Hoe meer je weet, hoe beter je ermee om kunt gaan. Alhoewel we Anna met geen stok richting de tarantula’s krijgen.
De kinderen rijden paard alsof ze nooit anders gedaan hebben. We zijn op een plek waar weespaarden opgevangen worden en gehandicapte kinderen helpen met de verzorging van de paarden als onderdeel van hun leerproces. Wat zijn paarden toch bijzondere dieren.
We hebben nog geen idee wat komende week voor ons in petto heeft maar dat is leven. Het komt zoals het komt en dan is alles goed.
Boon Family Journey 
Ik ben zo blij voor jullie dat jullie 3 weken vertrokken zijn. Want de stand van Corona had jullie mss tegengehouden om te vertrekken nu.
Hoe ervaren jullie Corona nú, tov vorig jaar ? Toen moesten jullie halsoverkop vertrekken. De schrik om niet meer terug te kunnen, en nu eigenlijk met een gerust hart (met mss wel dezelfde cijfers als toen) vertrekken naar dezelfde plek!
Ik hoop dat het jullie daar lekker bespaard blijft, en jullie zo heerlijk ontspannen kunnen blijven genieten.
Neem ons nog lekker mee op jullie reis.
Heerlijke blog weer
Tnx
LikeLike
Ha Sandra! Het is natuurlijk dubbel om weg te zijn nu en te weten dat het in Nederland niet echt beter gaat. Het liefst wil je dat het overal gewoon goed gaat. Het grote verschil hier is de rol van Corona in de maatschappij. Mensen hebben hier wel met grotere uitdagingen te maken. Het staat dus niet bovenaan de agenda. En dat is een verademing.
LikeLike